สำหรับบทความนี้ เป็นเรื่องที่อย ากให้ลูก ๆ ทุ กคนได้อ่ านเพื่อเตื อนสติของตัวเอง
หากวันนี้ได้ดีแล้ว อย่ าได้ลืมแม่ในวันที่ท่านแ ก่ตัวลง
เพราะลูกกตัญญูจะไม่มีวันทิ้งแม่ได้เรามาดูกันว่า สิ่งที่แม่ทำให้เรานั้น มันยิ่งใหญ่แค่ไหน
แล้วเราจะลืมท่านได้ลงคอเชียวหรือเมื่อตอนที่แม่
เริ่มออ กเดินทางแม่ก็เป็นเ ด็ กผู้หญิงคนหนึ่งผ่ านคืนวัน มีความฝัน มีชีวิตเป็นของตัวเอง
เหมือนกับเราแม่เดินทางมาเจอ ความรักมีชีวิตคู่ที่หวังจะสร้างเป็นครอบครัว
ผ่ านวันที่ตื่นเต้นที่สุดคือวันที่ รู้ว่าในครรภ์ของแม่ มีเราอยู่ในนั้น เป็นจุดเริ่มต้นของเวลา
กว่า 9 เดือนที่แม่ต้องแบก น้ำหนักกว่า 10 กิโลกรัม
แม่เริ่มใช้ชีวิต อย่ างระมัดร ะวัง มากขึ้นแม่กลัวว่าลูกในท้ องของแม่จะเป็นอัน ต ร า ย
และวันที่แม่เ จ็ บ ป ว ด แสน ส า หั ส ก็มาถึงวันแรกที่แม่
ได้เห็นหน้าเรา เต็มไปด้วยความสุขแต่แม่ก็เ จ็ บ ป ว ดชีวิตส่วนตัวของแม่ ไม่ใช่เรื่องสำคัญ
อีกต่อไปความฝัน อาจถูกพักไปบ้าง
แต่ก็เต็มใจข้าวของเครื่องใช้ลดลงเหลือ เท่าที่จำเป็นรูปร่างหน้าต าที่ สวยงามของผู้หญิงคนหนึ่ง
ไม่สำคัญเท่าลูก ของแม่อีกแล้วเรื่องอื่น ๆ
ของแม่ ช่างมันก่อนเถอะอนาคตของตัวเอง ที่แม่เคยคิดถึงถูกแทนที่ด้วยอนาคตของลูก
จนหมดสิ้นเราจะปลอ ดภั ยไหม เราจะเป็นเ ด็ กดี หรือเปล่าเราจะเรียนอะไร
เราจะได้น้อยกว่าลูกคนอื่นไหม แม่พย าย ามทุ กอย่ างให้เราได้รับสิ่งที่ดีที่สุดแม่เสกทุ กอย่ าง
ให้เ ด็ กน้อยของแม่เติบโตอย่ างดีเหนื่อยนะ
แต่แม่จะสู้ แล้วเราก็เติบโตแม่เริ่มพบกับความห่างเหินของลูกที่เคยตัวเล็ก แม่ไม่ได้เป็น
เพื่อนเล่น ที่เราเคยสนุกด้วยแล้วแม่เห็นใบหน้าที่
เราหงุดหงิดใส่มากขึ้นขณะเดียวกันก็เห็น รอยยิ้ม ที่แม่เคยได้รับแต่ผู้รับกล า ย เป็นเพื่อนของเรา
น้อยใจแต่ทำอะไรไม่ได้ วันที่แม่โล่งใจ อย่ างที่สุดคือ
วันที่เราเรียนจบแม่ฝ่าฟั น มามากมายกว่าจะได้ปริญญาใบนี้มาแม่คิดว่าหมดห่วงแล้ว ลูกเอ๋ย
แต่ขณะที่แม่มองดูเราถ่ายรูป สนุกสนานกับเพื่อนบัณฑิต
แม่ก็รู้ตัวว่า แม่คิด ผิ ด แล้วลูกจะได้งานที่ดี หรือเปล่าลูกจะมีแฟนที่รักลูกเหมือนที่แม่รักไหม
เขาจะดูแลลูกอย่ างที่ แม่ทะนุถนอมหรือเปล่า ถ้าแม่ไม่อยู่แล้ว ลูกจะอยู่ต่อยังไง
โตแค่ไหนแม่ก็เห็น ภาพเ ด็ กตัวน้อย ๆ ของแม่เสมอ ลูกของแม่ค่อย ๆ ออกเดินทาง ในชีวิต
ของตัวเองเรามีครอบครัว มีลูกมีบทบาทเพิ่มขึ้นจนบทบาท การเป็นลูกของแม่
น้อยลงกว่าเดิม แม่รู้แล้วว่า ถึงเวลาต้องปล่อยวางลูกมีชีวิตของลูกแล้วแต่แม่ไม่เคยวาง
ได้เลยแม่ยังรักและห่วงลูก ของแม่เสมออย่ าลืมแม่นะลูก แม่แ ก่ตัวลง
พร้อมกับนับถอยหลัง การจาก ล าเป็นการเดินทางช่วงสุดท้าย ที่ต้องเผชิญความเสื่อมถอยสองแขนที่อุ้มลูก
มาหล า ย ปี ยกอะไรมาก ไม่ได้แล้วสองขาที่เคยพาลูก ไปไหนต่อไหน ต้องใช้ไม้เท้าพยุง
วาจาที่เคยเป็น เ สียงกล่อมลูก เริ่มพูดไม่รู้เรื่องส มองที่เคยใช้ ช่วยลูกให้เติบโต
เริ่มลางเลือนหัวใจที่เคยสู้ฝ่า ฟั น ปัญหาให้ลูก
บีบตัวน้อยลง แม่เหมือนก้อนน้ำแข็ง ที่วางตั้งอยู่กลางแดดวันนี้ระหว่างที่เราเดินทางในชีวิต
ของเราลองหันไปมองหน้าแม่ ของเราให้เต็มต ามองเข้าไปให้เห็นถึงการเดินทาง ที่ผ่ าน
มาของแม่วันนี้แม่เดินทางมาไกลมากแล้วขอแค่อย่ าลืมการเดินทางที่ผ่ าน มาของแม่นี่เป็นการเดินทาง
ของความรักที่วิเศษที่สุดแด่แม่และลูกของแม่ทุ กคนเพราะคำพูดบางคำ เปลี่ยนชีวิตบางคน
ขอบคุณที่มา : y a k k i n n 9 9 9
