หลังจากทำงานต่างถิ่นมานาน 20 ปี หนุ่มใหญ่คิดว่าได้เวลากลับบ้านเกิดสักที
นายจ้างถามเขาว่า “เขาจะขอรับเ งินโบนัสทั้ง 20 ปี กลับไป หรือจะรับคำเตื อน
จากเขา 3 ข้อ” เขาจึงขอเวลาคิดหนึ่งคืน
ปกติเขาเป็นคนที่รักและเคารพนายจ้างมาก เพราะนายจ้างเป็นคนเก่งและดูแลเขา
เหมือนลูกหลานมาตลอด เขาเชื่อว่าคำเตื อนจากนายจ้างต้องมีคุณค่าต่อเขาแน่นอน รุ่งขึ้น
เขาจึงบอกนายจ้างว่า จะขอน้อมรับคำเตื อนแทนเงิ นโบนัสทั้งหมด นายจ้างจึงให้คำเตื อนเขาไปดังนี้
1. “อย่ าคิดหาทางลัดสู่เป้าหมาย” ทุ กอย่ างต้องยืนอยู่บนพื้นฐานของความเป็นจริง
2. “อย่ าเสี ยเวลาหรือเ สี่ยงกับเรื่องเย้ ายวนจิตใจ” เพราะอาจทำให้สูญเสี ยอนาคต
3. “อย่ าตัดสินใจด้วยความวู่วาม ในย ามที่มีอ ารมณ์ฉุ นเฉียว” เพราะอาจทำให้ต้องเสี ยใจไปตลอดชีวิต
เมื่อกล่าวคำเตื อนเสร็จ นายจ้างมอบขนมปังให้เขาไป 3 ก้อน พร้อมกับค่าจ้างเดือนสุดท้าย
ก่อนกำชับว่าขนมปังก้อนที่ใหญ่ที่สุด ให้นำออกมากินหลังจากกลับถึงบ้านแล้วเท่านั้น
เขาจึงเริ่มเดินทางกลับบ้าน หลายวันผ่ านไป ขนมปังก้อนแรกกินไปแล้วครึ่งชิ้น
เมื่อเดินมาถึงทางสามแพ่ง ไม่แน่ใจว่าจะเดินไปทางไหนดี ถามคนที่เดินผ่ านมา
คนแรกบอกให้เขาเดินเส้นทางลัด แม้เส้นทางจะเล็กหน่อย แต่ระยะทางใกล้กว่าเยอะ
อีกคนบอกให้เขาใช้เส้นทางใหญ่จะดีกว่า แม้หนทางจะไกลหน่อย แต่เดินสะดวกและปลอดภัย
ด้วยใจที่คิดถึงเมียที่อยู่ที่บ้าน อย ากกลับถึงบ้านไว ๆ เขาจึงตัดสินใจเลือกเส้นทางลัด
เมื่อเดินไปได้ไม่ไกลนัก ก็มีคนสวนทางมา บอกให้เขารีบหลบไปให้พ้น มีโ จรดักป ล้น
อยู่ข้างหน้า เขาคิดถึงคำเตื อนของนายจ้าง “อย่ าคิดหาทางลัดสู่เป้าหมาย”
จึงรีบหันกลับไปใช้เส้นทางใหญ่ต่อไป
เดินต่อไปอีกหลายวัน ขนมปังก้อนที่สองหมดไปครึ่งชิ้น พอต กค่ำก็หาโรงแรมเล็ก ๆ ริมทาง
พักค้างแรม เมื่อถึงกลางดึก เขาได้ยินเ สียงร้องเพลงอันแสนไพเราะ จากสตรีนอกโรงแรม
ใจจริงอย ากออกไปดูหน้าสตรีคนนั้นหน่อย เนื่องจากเ สียงเพลงของหล่อนไพเราะจับใจเหลือเกิน
แต่พอนึกถึงคำเตื อนข้อที่สองของนายจ้าง “อย่ าเสี ยเวลาหรือเ สี่ยงกับสิ่งเย้ ายวน”
คิดได้ดังนั้นก็สงบจิตสงบใจหลับต่อไป
รุ่งเช้าเดินออกจากห้องพัก เจ้าของโรงแรมบอกเขาว่า
“โ ชคดีที่เห็นคุณปลอดภัย เมื่อคืนมีแขกออกมาตามหาเ สียงเพลงของผู้หญิง
ถูกเจ้าของเ สียงเพลงซึ่งเป็นหญิงสติฟั่นเฟือนเอามี ดไล่ฟั นจนบ าดเจ็ บสาหั ส”
เขามุ่งหน้าเดินต่อไปอีกหลายวัน ใกล้ถึงบ้านแล้ว ขนมปัง 2 ก้อนแรกก็หมดพอดี
จึงรีบเร่งฝีเท้า กว่าจะเดินทางถึงห มู่บ้านฟ้าก็มืดสนิทแล้ว พอมาถึงหน้าบ้าน
กำลังจะยื่นมือเคาะประตูด้วยความดีใจ ก็ได้ยินเ สียงเมียคุยกับผู้ชายอีกคนที่อยู่ในบ้าน
เขาโกรธจัด แน่ใจว่าเมียต้องมีชู้แน่นอนระหว่างที่เขาไม่อยู่บ้าน เขาจึงคว้ามี ด
แล้วกำลังจะพั งประตูเข้าบ้าน ก็พอดีนึกถึงคำเตื อนข้อที่ 3
“อย่ าตัดสินใจวู่วามในย ามที่มีอ ารมณ์ฉุ นเฉียว” พอได้สติก็เลยทรุดตัวลงนั่งอยู่หน้าบ้านทั้งคืน
รุ่งเช้าพอแน่ใจว่าคุมสติอ ารมณ์ตนเองได้แล้ว จึงตัดสินใจไปเคาะประตู
เมียเดินมาเปิดประตูให้ พอเห็นเขาก็แสดงอาการดีใจอย่ างมาก
แต่เขากลับมีใบหน้าที่เรียบเฉยเขาถามเมียว่า “ผู้ชายที่อยู่ในบ้านเป็นใคร”
เมียยิ้มก่อนตอบว่า “ก็เป็นลูกชายของเราไง ฉันคลอดลูกหลังจากที่คุณจากบ้านไปไม่กี่เดือน”
พอดีชายหนุ่มเดินออกมาจากห้อง หน้าตาชายหนุ่มเหมือนพ่อไม่มีผิด
พ่อลูกได้เจอหน้ากันครั้งแรก กอดคอกันร้องไห้ด้วยความตื้นตันทั้งพ่อแม่ลูก
บนโต๊ะกินข้าว เขาหยิบขนมปังก้อนที่ใหญ่ที่สุดออกจากกระเป๋าสัมภาระ
เตรียมจะแบ่งกันกินกับทุ กคนในบ้าน พอฉีกขนมปังออก ก็พบว่ามีเงิ นก้อนโต
ฝังอยู่ในขนมปังก้อนนั้น ซึ่งก็คือโบนัสทั้งหมดของเขาตลอด 20 ปี
เขาเล่าเรื่องคำเตื อนทั้งหมดของนายจ้างให้ลูกเมียฟัง ท่านคือผู้ใหญ่ที่เขารักและนับถือมาตลอด
คำเตื อนที่ทรงคุณค่าช่วยให้เขาเดินทางกลับถึงบ้านด้วยความปลอดภัย
ห นี้บุญคุณครั้งนี้ เป็นสิ่งที่เขาและครอบครัวจะจดจำไม่มีวันลืม
คำเตื อนทั้ง 3 ข้อ จึงได้กลายเป็นหลักการดำเนินชีวิต ของทุ กคนในครอบครัวนี้…ตลอดไป
ขอบคุณที่มา : aansanook
