เป็นบทความที่ให้แง่คิดการใช้ชีวิตอยู่บนความพอเพียงรู้จักประมาณตน
ทำให้เราไม่ต้องกู้ห นี้ยืมสินคนจนแค่ขยันหาก็ร วยได้ บางคนร วยแล้วลืมตัวไม่รู้ว่า
พื้นฐานตัวเองเคยเป็นแบบไหนดูถู กคนอื่น อย่ าลืมนะว่าร วยได้ก็ต้องจนได้
เหมือนกันไม่มีใครโ ชคดีตลอดไป
วันนี้ขอแชร์โพสต์เตื อนสติ ร วยแล้วอย่ าทะนงและลืมตัวชีวิตมีขึ้นมีลงอย่ าดูถู กใคร
บทเรียนชีวิตจากเรื่องจริงที่เตื อนใจเราว่า “ร วยแล้วอย่ าทะนงและลืมตัว…ลำบาก
ตอนแ ก่น่าอนาถใจที่สุด” มีอดีตเจ้าของที่ดินมากกว่า 500 ไร่ท่านหนึ่งเล่าให้ฟังว่า….
เมื่อก่อนผมมีที่ดิน 500 ไร่รวม ๆ กันทุ กเขตของกรุงเทพและเมืองใหญ่ ๆ ทั่วประเทศ
ตอนนั้นเมื่อ 30 ปีที่แล้วผมพกเงิ นในกระเป๋ากินเห ล้าครั้งละแสน ทำมาค้าขายไม้ได้
เงิ นดีจริง ๆ ลูก ๆ ผมส่งเรียนเมืองนอกหมดไม่ต้องทำงานเรียนอย่ างเดียว
เมียผมชอบเล่นหุ้น ๆ ก็ขึ้นเอา ๆ เรามีเ งินสดหลายร้อยล้านมีญาติผมคนหนึ่งเดื อดร้อน
มายืมเงิ นผมผมด่าเขาซะไม่มีชิ้นดีแต่ก็ให้เงิ นไปนะแสนนึงแล้วบอกเขาว่าไม่ต้อง
มาหากูอีกนะ กูให้ทาน เขารับเงิ นพร้อมน้ำตา
“ตอนนั้นผมไม่รู้หรอกว่าเขาจะรู้สึกยังไง” ปีต้มยำกุ้งผมไม่สะดุ้ง แต่ปีน้ำท่วมน้ำพัดทุ กอย่ าง
ไปจากชีวิตผมจริง ๆ เมื่อผมคิดการใหญ่ตั้งโรงงานอะไหล่ที่อยุธย า ไม่ได้ทำไม้แล้วรถผม
19 คัน บ้ า นอีก 5 หลัง ที่ดินทั้งหมดและเงิ นสดที่เคยมี
แฟนผมเล่นหุ้นเจ๊งไปสี่ร้อยกว่าล้าน ลูก ๆ ทำธุรกิจก็หมดตัวข าดทุนย่อยยับภายใน 2 ปี
สิ่งที่ผมมีมันหายไปเหลือไว้เพียงห นี้สินสองร้อยกว่าล้านปัจจุบันผมคือคนหมดตัว
เช่าห้องแถวอยู่พอได้ขายก๋วยเตี๋ยวประทังชีวิตรอความ จากไป ไปวัน ๆ
เมียผมก็ไม่มีกระจิต กระใจทำอะไร ลูก ๆ ผมไม่เคยเห็นหน้าตอนนี้
ผมอายุ 76 ผมต้องยกหม้อก๋วยเตี๋ยว ล้างจานทุ กวันนี้ผมปลงได้แล้วนะ
ผมมาลำบากตอนแ ก่เงิ นค่าเช่าห้องนี้ผมไปยืมกับคนที่ผมเคยด่าเขา แล้วให้เขาไปแสนนึง
ลูกเขายื่นเงิ นให้ผมแสนห้าแล้วบอกผมว่า.. “พ่อผมบากหน้าไปยืมเงิ นคุณลุง
เพราะตอนนั้นผมเข้าโรงพย า บาล ผ่ า ตัดส ม อ ง พ่อนั่งร้องไห้คุณลุงด่าแล้วโยนเงิ น
ให้เหมือนหมา ลุงบอกว่าจะตีพ่อพ่อก็ยอม เพราะชีวิตลูกมีค่ามากกว่าสิ่งใดต่อให้
ร่ า ง ก า ยและจิตใจพ่อก็ยอม ถ้ามีเงิ นจะให้คืนคุณลุง
แสนนี้ผมคืน ห้าหมื่นคือด อ ก เ บี้ ย เราไม่มีห นี้บุญคุณกันแต่ถ้าคุณลุงลำบากคุณลุงมายืมกับผม ๆ
จะให้กู้ผมจะไม่ด่าคุณลุงเหมือนที่คุณลุงด่าพ่อผมจริง ๆ ถ้าไม่มีเงิ นคุณลุงผมคง จากไป แล้ว
แต่ถ้าพ่อผมไม่อดทนเพื่อแลกชีวิตผม ผมก็จากไปผมทำตามที่พ่อบอกแล้ว
ลูกพ่อดูแลพ่อส่วนลูกคุณลุงผมไม่รู้ ก ร ร ม ของใครของมัน” ผมเดินร้องไห้มาถึงบ้ า น
เอาเงิ นจ่ายค่าเช่าห้องแถวล ง ทุ น มีเงิ นเก็บไว้ 30,000 บาท
และผมเข้าใจความรู้สึกของคำว่า “ก ร ร ม นั้นตามสนอง” หลานไม่ได้ ด่ า ผม
แต่หลานพูดความจริง เพียงแต่ผมรับความจริงไม่ได้แต่ตอนนี้ผมมีความสุขดีนะ
พ ระ แม่ชี ขอทาน มากินก๋วยเตี๋ยวที่ร้านผมผมไม่คิดเ งิน ตอนผมมีเยอะ ๆ
ผมเบื่อคนบอกบุญ
ผมหลอกเขาว่านับถือคริสต์ ผมไม่เคยทำบุญผมเที่ยว ผมกิน ผมมีผู้หญิง ตอนนี้ผมหมดตัว
มีห นี้สิน สิ้นเพื่อน ไร้ลูกผมถึงได้ฟังธรรมะ เข้าวัดเป็น รู้จักทาน อีกหน่อยก็คง จากไป
ไปผมห่วงแค่เมียผม ผมภาวนาให้เมียผม จากไป ก่อนผม
เพราะถ้าผม จากไป ก่อนเมียผม ผมจะ จากไป ตาไม่หลับ….ไม่ต้องถามว่าร้านอยู่แถวไหน
เพราะจะไม่บอก เก็บเรื่องราวมาให้อ่ า น คนอ่ า น จบได้กำไร คนขี้เกียจอ่ า น
ก็คงพลาดโอกาส กำลังใจจากคุณตาที่ให้มา
“ไม่มีคำว่าอด จากไป สำหรับคนขยัน ไม่มีการปลงต กถ้าไม่เคยสูงสุดแล้วมาต่ำสุด”
เรื่องนี้สอนใจได้ดีเหลือเกิน ถือว่าเป็นการสอนใจสำหรับใครหลาย ๆ
คนที่ทะนงตนและลืมตัวใช่เพื่อเตื อนใจตัวเองนะครับ
ขอบคุณที่มา : jingjai999
