คนที่เก่ง จริงในโลกนี้ คือคนชนะได้ แต่… ไม่จำเป็นต้องชนะอยู่ร่ำไป ในทุ กครั้งไป
มีใจกว้างขวางพอที่จะยอมแพ้บ้ าง มีใจเมตตาพอที่จะปล่อยผ่ านไปการใช้ชีวิต
ก็เหมือนกัน รู้ ไม่จำเป็นต้องพูด ไม่พูด
ใช่ว่าจะไม่รู้หากคุณพูดในสิ่งที่คุณรู้แต่เป็นเรื่องที่เจ้าของเรื่องไม่อย ากให้รู้หรือไม่คิดว่า
คนอื่นจะรู้ คุณไม่ได้มิตร แต่ได้ศั ต รูต่อหน้าคนใจแคบ คุณต้องใจกว้าง
ถ้าทำใจกว้างไม่ได้ ก็ต้องแกล้งโ ง่….
คนทุ กคนบอกว่า “รับความจริงได้” ต้องการให้คุณ “พูดความจริง” แต่พอคุณพูดแล้ว
“ใช่ว่าจะรับได้” บางครั้ง.. อาจจะ “โกรธ” คุณอีกต่างหากที่ “เสื อก” รู้ความจริง หรือ “รู้ทันเขา”
บางที… ที่เขาอย ากให้เราพูดเพียงแค่ต้องการจะรู้ว่าคุณรู้เท่าไหน
แต่ไม่ได้หมายความว่ารับความจริงได้เมื่อรู้ว่าคุณรู้เยอะมาก เยอะกว่าที่เขาคาดไว้
เขาย่อมโกรธคุณ เพราะ “รู้ทัน” มีเรื่องเล่าอยู่ว่า… แม่ทัพคนหนึ่งเล่นหมากล้อมเก่งมาก
ไม่มีใครสามารถเอาชนะได้
วันหนึ่ง.. แม่ทัพออกรบผ่ านห มู่บ้ านแห่งหนึ่งเห็นบ้ านเล็ก ๆ หลังหนึ่ง
มีป้ายติ ดอยู่หน้าบ้ านว่า.. ” เล่นหมากล้อมอันดับ 1 ของประเทศ “
แม่ทัพไม่เชื่อจึงเข้าไปหาเจ้าของบ้ านและเล่นด้วย ปรากฎว่า
เจ้าของบ้ านแพ้ 3 กระด านรวด….!!! แม่ทัพหัวเราะ พร้อมพูดจาถากถางว่า..” 555 แกเอาป้ายลงได้แล้ว
“ แล้วแม่ทัพก็ไปออกรบด้วยความมั่นใจหลังจากแม่ทัพรบชนะกลับมา ผ่ านมาที่บ้ างหลังเดิม
ก็ยังเห็นป้าย แขวนอยู่ที่หน้าบ้ าน
แม่ทัพจึงเข้าไปหาเจ้าของบ้ านแล้วถามว่า ” ทำไมยังกล้าเอาป้ายขึ้นอีก “แม่ทัพรู้สึกไม่พอใจอย่ าง
มาก จึงขอท้าดวลอีกครั้ง.. ปรากฎว่าครั้งนี้แม่ทัพแพ้ทั้ง 3 กระดาน…!!!
แม่ทัพประหล าด ใจมาก ถามเจ้าของบ้ านว่า
เพราะอะไรครั้งนี้ เจ้าของบ้ านถึงได้เก่งนัก เจ้าของบ้ านตอบว่า… ” ครั้งก่อนท่านมีภารกิจออกรบ
ข้าน้อยไม่อย ากทำให้ท่านเสี ย กำลังใจในการรบ หากครั้งก่อนท่านแพ้ข้า
ท่านอาจข าด ความมั่นใจ จนทำให้แพ้ศึก และ
บ้ านเมืองโดนยึด ท่านหมดขวัญกำลังใจไม่ได้ แต่ครั้งนี้ ท่านชนะกลับมา ข้าน้อยก็ไม่ต้องออมมือแล้ว
“คนเก่งไม่ใช่ คนที่ชนะในทุ กครั้งเสมอไป คนที่เก่งจริงคือคนที่รู้ว่า..
ชนะได้แต่รู้ว่าจำเป็น ต้องยอมอ่อนข้อตอนไหน
มีใจกว้างขวางพอที่จะหลีกทางให้…เก่งไม่จำเป็น ต้องอ วด อ วดเก่งทุ กครั้ง
ใช่ว่าจะส่งผลดี เสมอไป ต่อหน้าคนใจแคบ คุณต้องใจกว้าง
ถ้าทำใจ กว้างไม่ได้ ก็ต้องแกล้งโ ง่
ขอบคุณที่มา : verrysmilejung
