“ให้ อ ภั ย” แต่ . . . “ไม่ สุงสิงด้วย”

ในแต่ละวัน… เราอาจต้องพบเจอผู้คนมากมาย

คนเหล่านี้… อาจเป็นคนที่เคยทำอะไรไม่ดี ให้เราเจ็ บช้ำน้ำใจมาก่อน

เป็นต้นเหตุให้เรา อ ารมณ์เสี ย รู้สึกไม่ดี หงุดหงิดทุ กครั้งที่ได้เจอ

แต่… ทุ กข์ต กอยู่ที่คนเกลี ยด กร รมต กอยู่ที่คนเคี ยดแค้น

คนที่ไม่ทุ กข์ ไม่มีกร รม… คือ คนที่ไม่เกลี ยด ไม่เคี ยดแค้นใคร

ใครให้อภั ยก่อนก็มีความสุขในชีวิต ก่อน

คุณต้องเข้าใจก่อนว่า.. “ให้อภั ย” กับ “ให้โอกาส” มันคนละส่วนกัน

ให้อภั ยแต่ไม่ให้โอกาส ให้อภั ยแต่ไม่กลับไปคบ ไม่กลับไปสุงสิงด้วย

เราเลือกที่จะ เก็บ หรือ ไม่เก็บ คนบางประเภทไว้ในชีวิตได้

การให้อภั ย คือ การยกโ ทษทางจิตใจในสิ่งผิดที่เขาทำต่อเรา

ทำให้ความรู้สึกของความโกรธแค้นของเราบรรเทา

เรารู้สึกว่าเราให้อภั ยเขาได้ เราจึงให้อภั ย

ให้อภั ยโดยไม่ขึ้นกับว่าคนที่ทำผิดนั้นจะเป็นอย่ างไร

จะเสี ยใจ จะชดใช้ จะรับโ ทษหรือเปล่า เราไม่ต้องไปสน

แต่เราก็ให้อภั ยเขาได้ เพื่อปลดปล่อยความแค้นออกจากใจเรา

ปล่อยความคิด ความรู้สึกด้านลบ ให้ออกไปจากเรา เพิ่อที่เราจะไม่ทุ กข์

บางครั้งเราไม่ให้อภั ยบางคน เพราะ… คิดว่าเราทำไม่ได้

หรือไม่เราก็รู้สึกว่า เราไม่อย ากให้อภั ย เราจะเก็บความโกรธแค้นนี้ไว้

เพราะเขาไม่สมควรได้รับการให้อภั ย แต่ในขณะเดียวกันนั้น

เรากลับไม่รู้ตัวว่าจิตใจที่โกรธแค้นนั้นมาพร้อมกับความทุ กข์

และมันทำร้ ายเราเสมอ คนที่ทำผิดกับเรา ไม่ได้มารู้สึกด้วยกับเราเลย

ขอบคุณที่มา : bitcoretech