เรื่องนี้มันมีอยู่ว่า ชายผู้หนึ่งต กงาน และได้พาลูกชายตัวน้อย ๆ ของเขานั่งรถประจำทาง
และนั่งไปเรื่อย ๆ ไม่มีจุดหมาย และพอถึงตอนเที่ยง ก็ได้พาลูกลง จากรถเดินเข้าร้าน
อาหารตามสั่งเมื่อเปิดกระเป๋าตังค์ เขากลับพบว่ามีเงิ นติ ดตัว อยู่เพียง 10 บาท
มันจึงไม่พอ ที่จะซื้อข้าวให้ลูกกิน และเขาบ่นพึมพำกับตัวเองเสมอว่า
ชีวิตมันจะรันทดอะไรปานนี้ และจู่ ๆ เขาก็หันไปพบกับเศรษฐีอ้วน
ในชุดสูทดูเป็นคนใจดี เขากำลังเดินผ่ านมา ชายคนนี้จึงรีบปรี่เข้าไปหาอย่ างไม่รีรอ
และพูดว่าพี่ชาย ๆ ผมขอเ งินสักนิดได้ไหม พอให้ผมได้พาลูกไปกินข้าวได้ไหมครับตอนนี้
ไม่มีตังค์เหลือเลยเศรษฐีต กใจเพราะถูกทักโดยไม่ทันตั้งตัว และพอจับใจความได้
ก็ยิ้มให้พร้อมตอบว่า นี่นะ..ก่อนที่จะให้ตังค์ น้องพี่ถามอะไร หน่อยได้หรือไม่
ชายต กงานเขา ดีใจมากรีบ รับคำทันที “ถามได้เยอะ ๆ เลยครับ” และเศรษฐี ก็ถามว่า
“ทำไมกันน้องจึงไม่ลองหางานใหม่ที่มันพอได้เงิ นมาเติมในบัญชีบ้างล่ะ”
ชายต กงานเขาก็ได้ทำหน้าเศร้า เมื่อได้ยินคำถามนี้ และเขาเองก็กำมือลูกชาย แน่นพูดออกไปว่า
“ชีวิตของผมนั้นเจอมรสุมครับพี่ ผมต กงานจากบริษัท ที่ผมทุ่มเททำงาน
ให้เขาและภรรย าผมหนีกลับไปอยู่บ้านพ่อเธอไม่พอใจ ที่ผมไม่มีเวลาให้ และจากนั้น
เงิ นในบัญชีผมก็หมดไป กับอะไรต่าง ๆ มากมาย และตอนนี้ผมรู้สึกหมดไฟ
คงไม่มีค่าพอจะเริ่มงานใหม่ได้” และจากนั้นน้ำตา ของเขาก็คลอเศรษฐี เห็นแบบนั้น
ก็ควักเงิ น 100 บาท ออกจากกระเป๋ามาถือไว้ ในมือ และก่อนจะพูดปลอบว่าใจเย็นนะ
พี่พอเข้าใจ แต่ว่าขออีกอย่ างได้ไหม พี่ขอคุยกับเจ้าหนูนี่ได้มั้ย
“ได้ครับ” ชายต กงานรับคำก่อนจะหันไป บอกกับลูกชายวัย 5 ขวบของเขา
ว่า “พีซหนูคุยกับลุงอย่ าง สุภาพนะครับลูก” “ครับพ่อ”
เด็ กชายตัวเล็กเงยหน้า มองเศรษฐี และเศรษฐียิ้มให้
จากนั้นก็เริ่มคุยกัน “ชื่อพีซใช่ไหมครับชื่อหนูน่ะ ลุงชื่อแดนนะ”
“ครับคุณลุงแดน” เด็ กชายตอบ “หนูช่วยทำอะไรง่าย ๆ ให้ลุงได้มั้ยครับ
เพียงตอบอะไร สักอย่ างก่อน” “ได้ครับลุงแดน” เด็ กชายยิ้มน่ารัก
พีซรู้มั้ยครับว่าเนี่ยเรียกว่าอะไรเศรษฐีนั่งย่อตัวเท่ากับเด็ ก
ก่อนจะชูแบงค์สีแดง ในมือขึ้นมา “แบงค์สีแดงเ งิน 100 บาทครับ”
“หนูอย ากได้ไหมล่ะ” เศรษฐีถามเด็ กชายเงย หน้ามองพ่อ
ที่เฝ้าดูเหตุการอยู่และหันกลับมา ตอบเศรษฐีว่า “อย ากได้ครับ
เพราะพีซจะได้ไปซื้อข้าวผัด ให้พ่อทานครับ”
ชายต กงานได้ยินแบบนั้นทำให้น้ำตาคลอเบ้าอีกครั้ง
และเศรษฐีแหงนหน้า มองชายต กงาน จากนั้นก็ได้พูดว่า
“น้องชายนาย จงตั้งใจดูให้ดี ๆ” และก็หันกลับมาสบตาน้องพีซ อีกครั้ง
“น้องพีซครับ ลุงมีเกมให้เล่นเรียกว่า ถามปุ๊บตอบปั๊บกติกาง่าย ๆ
แค่ตอบว่าอย ากได้ หรือ ไม่อย ากได้ก็พอ” พีซก็พยักหน้า และทำท่าทางจริงจัง
เศรษฐีเริ่มยืนตัวตรง ชูแบงค์ร้อยขึ้น และถามคำถามที่หนึ่ง
“พีซหนูอย ากได้ แบงค์ร้อยนี้ ไหมครับ” เด็ กชายพยักหน้าแล้ว
ตอบว่า “อย ากได้ครับ” เศรษฐีหันมายิ้มให้ชายต กงาน และกระซิบว่า
“หากเกิดอะไรขึ้นไม่ต้อง วู่วามนะน้องชาย” และชายต กงานที่เฝ้าดูอยู่นั้น
ก็พยักหน้ารับแบบงง ๆ ไปและทันใดนั้นสิ่ง ที่ไม่คาดฝันได้เกิดขึ้น
นั่นคือเศรษฐีขยำเงิ นแบงค์ร้อย เป็นกลม ๆ แล้วโยนลงพื้น และได้ถามเด็ กว่า
“พีซยังอย ากได้เ งินนี่อยู่ไหมล่ะ” พีชก็ตอบว่า “อย ากได้ครับ”
น้องตอบแบบไร้เดียงสา แต่ว่าสิ่งไม่คาดฝัน ครั้งที่สองเกิดขึ้นอีกครั้ง
เศรษฐีหยิบแบงค์ร้อยยับ ๆ ขึ้น
มาและยังขยำหนักกว่าเดิมเข้าไปอีกเขาโยนมันลงพื้นอย่ างแรง
พร้อมถามเด็ กว่า “หนูยังอย ากได้มันอยู่มั้ย”
น้องพีซหันไปมองหน้าพ่อ ที่กำลังต กใจ กับสิ่งที่เกิดขึ้น
ก่อนหันกลับมาตอบว่า “อย ากได้ครับลุงแดน”
และต่อมาสิ่งที่ไม่คาดฝันครั้ง ที่สามมันได้เกิดขึ้นอีก
และครั้งนี้มีเสี ยงดังทำเอาชายต กงานหน้าถอดสี
คนในร้านอาหารรวมถึง คนที่เดินผ่ านไปผ่ านมา
ได้หันมามองกันหมดเพราะเศรษฐีใช้เท้ากระหน่ำ กระทืบเ งินยับ ๆ ซ้ำแล้วซ้ำอีก
และสักพักเขาก็หันมาถามเด็ กอีกว่า “พีซยังอย ากได้มันอยู่ไหมลูก”
เด็ กชายมองด้วยแววตาใสซื่อ ก่อนยิ้มและตอบกลับว่า “อย ากได้ครับลุงแดน”
เศรษฐียิ้มแล้วย่อตัวลงมาเท่าเ ด็ก แล้วพูดว่า “หนูชนะเกมนี้แล้วนะ
ลุงถามหน่อยสิทำไม หนูจึงอย ากได้แบงค์ร้อยใบนี้
มันสกปรกมากแล้วนะ” พีชตอบว่า “เพราะมันยังเป็นเ งินไง ครับลุง”
เด็ กชายตอบเศรษฐีลูบหัวน้องพีซ ก่อนลุกขึ้นถามชายต กงานว่า
“นายน่ะได้อะไรจ ากเรื่องนี้บ้างล่ะ” ชายต กงานตอบ“เอ่อคือผม”
ชายคนนั้นยังต กใจ กับสิ่งที่เกิดขึ้นไม่หายได้ เพียงคว้ามือลูกมากำไว้แน่น
เศรษฐีเอามือแตะ บ่าชายต กงานเบา ๆ แล้วพูดว่า “ใจเย็น ๆ นะเป็นพี่ก็ต กใจ เหมือนกัน
เดี๋ยวพี่เล่าเองนะ” “ข้อคิดง่าย ๆ คือไม่ว่าเงิ นนี้ จะถูกกระทำอย่ างไร
น้องพีซก็ยังอย ากได้ เพราะว่าคุณค่า ของมันไม่ได้หายไปไง”
ชายต กงานเริ่มเข้าใจและสีหน้าเริ่มดีขึ้น “หมายความว่าที่ พี่ชายทำคือ”
“ใช่แล้วพี่กำลังให้น้องพีซ ช่วยเตื อนสตินายไงล่ะ”เศรษฐีกอดคอชายต กงาน
และชูเ งินแบงค์ร้อยยับ ๆ ขึ้นมาแล้วพูดต่อว่า “บางทีชีวิตเราก็ถูกทอดทิ้ง
ถูกกระทำถูกขยำแล้วขยำอีก ผ่ านมรสุมชีวิตมามากจนเราต้องบอบช้ำ ใช่มั้ยไ อ้น้อง
”เขามองหน้าชายต กงานแล้วพู ดไปว่า นาย “จำไว้นะชีวิตคนเรานั้น
มันอาจมีช่วงต กต่ำแต่เราต้องไม่ลดคุณค่า ของตัวเองนะ เพราะคนเราก็เหมือน
กับแบงค์ร้อยยับ ๆ ไง และพี่เชื่อว่าทุ กคนมีสิ่งที่ดี อยู่ในตัวแค่น้องสิ้นหวังเลย
ไม่อย ากทำงานใหม่ ๆ แต่นั่นไม่ใช่ประเด็น แต่มันอยู่ที่น้องดูถู กคุณค่าของตัวเอง
ฉะนั้น เนี่ยต่อไปนี้อย่ าดูถู กตัวเองอีกนะน้อง เพราะไม่งั้นชีวิต
น้องจะมีค่าน้อยกว่าเ งินแบงค์ร้อยยับ ๆ นี่ด้วยนะ”
ได้ยินดังนั้นชายต กงาน รู้สึกมีกำลังใจ เขายกแขนเสื้อขึ้นมา
เช็ดน้ำตา เขาจดจำคำสอนของเศรษฐี คนนี้ ตลอดไปไม่มีวันลืม
