การใช้ชีวิตของคนเรานั้น การมีความสุขที่แท้จริงไม่ใช่ว่าการที่
เรามีสิ่งอื่นๆมากกว่าคนอื่น แต่ความสุขที่แท้จริงนั่นคือการที่เรา
รู้ว่าสิ่งนี้แหละทำให้เรามีความสุข สิ่งนี้แหละทำให้เรา อ ย า ก
มีชีวิตใน ทุ ก ๆ วัน
ณ ครั้งพุทธกาล…พ ร ะ พุ ท ธ เ จ้ า ได้เสด็จประทับอยู่ ณ กลางป่าแห่งหนึ่ง
ช่วงปลายฝนต้นหนาวและได้มีชายคนหนึ่งที่มีอาชีพเป็นคนเลี้ยงวัว ได้มาพบ
กับ พ ร ะ พุ ท ธ เ จ้ าซึ่งไม่ทราบว่าเป็น พ ร ะ พุทธองค์ ตนจึงได้เข้าไปถามว่า
ขอ โ ท ษ ขอรับท่านเป็นใคร?
พ ร ะ พุ ท ธ เ จ้ า ได้ทรงตรัสตอบชายผู้นั้นว่า…‘เราตถาคต‘ นายโคบาล ต ก ใจ
บอกว่า…พ ร ะ องค์นั่งอยู่กลางป่าได้ อ ย่ า ง ไร พ ร ะ องค์มีความสุขหรือไม่
พ ร ะ พุทธองค์จึงทรงตัดต่อชายผู้นั้นว่า
“เธอรู้ไหมในบรรดาคนที่มีความสุขที่สุดในโลก นั้นฉันเป็นหนึ่งในนั้น”
นายโคบาลได้ยิน พ ร ะ ดำรัสเช่นนั้น ถึงกับตัวชาและมีความปิติ ด้วยอำนาจของ พ ร ะ พุทธองค์
พ ร ะ พุทธองค์ ตรัสถามต่อว่า…“เธอกำลัง ทำอะไร?” นายโคบาลตอบว่า…‘หม่อมฉัน ตามหาวัวขอรับ’
พ ร ะ พุทธองค์ ตรัสถามต่อว่า…‘วัว กี่ ตัว?’ นายโคบาลตอบว่า…‘๑๖ ตัว ขอรับ’
พุทธองค์ได้ทรงตรัสถามต่อว่า แล้วตอนนี้วัวอยู่ไหน.. นายโคบาลตอบว่า…‘วัวหายทั้งหมดเลยขอรับ’
พ ร ะ พุทธองค์ ตรัสถามต่อว่า ‘เธอคิดว่าฉันมีวัวไหม?’ นายโคบาลตอบว่า ‘ไม่มีขอรับ’
พ ร ะ พุทธองค์ ตรัสถามต่อว่า ‘คนไม่มีวัว อ ย่ า ง ฉัน มีโอกาส ทุ ก ข์ เพราะไม่มีวัวไหม?’
นายโคบาลตอบว่า…‘ไม่มีขอรับ’ พ ร ะ พุทธองค์ ตรัสถามต่อว่า…
‘เห็นไหมว่า คนมีวัว ทุ ก ข์ เพราะวัว คนไม่มีวัว ก็ไม่ ทุ ก ข์ ’
พ ร ะ พุ ท ธ เ จ้ า ตรัสถามต่อ…ในเมืองนี้
ใครมีอำนาจ มี เ งิ น ท อ ง มากที่สุด? นายโคบาลตอบว่า…
‘ พ ระ เจ้าพิม พิ ส า ร ขอรับ’พ ร ะ พุ ท ธ เ จ้ า ตรัสถามต่อ…‘พ ร ะ เจ้าพิมพิ ส า ร มีอำนาจ เ งิ น ท อ ง
ที่สุดในเมือง มานั่งเล่นกลางป่า อ ย่ า ง ฉันได้ไหม?’ นายโคบาลตอบว่า…‘ไม่ได้ ขอรับ’
พ ร ะ พุ ท ธ เ จ้ า ตรัสถามต่อ…‘ก็มีอำนาจ เ งิ น ท อ ง ขนาดนั้น
ทำไมมานั่งเล่น อ ย่ า ง ฉันไม่ได้?’ นายโคบาลตอบว่า…‘ถ้า พ ร ะ เจ้าพิมพิ ส า ร ออกมานั่งเล่นชายป่า
อ ย่ า ง พ ร ะ องค์ ก็จะถูกปฏิวัติได้ขอรับ’ พ ร ะ พุทธเจ้า ตรัสถามต่อ…
‘เห็นไหม…ระหว่างฉันกับ พ ร ะ เจ้าพิมพิ ส า ร ใครมีความสุขกว่ากัน?’ นายโคบาลตอบว่า…‘พ ร ะ พุทธองค์ ขอรับ’
พ ร ะ พุ ท ธ ศ า ส น า และสอนว่า วิถีแห่งความสุขที่เรามีนั้นไม่ได้ขึ้นอยู่กับ “ความมี”หรือ “ความจน”
แต่ขึ้นอยู่ที่เราจงยินดีในสิ่งที่เรามี และรู้จักพอดีในสิ่งที่เราได้
เพียงเท่านี้เราก็มีความสุขมากพอแล้วแล้ว โค 16 ตัวที่ ทุ ก คนเลี้ยงไว้ มีตั้งแต่ พ ร ะ ราชา เศรษฐี
ประชาราษฎร์ทั่วไป พ่อค้า ฯลฯ พ ร ะ พุ ท ธ เ จ้ า ไม่มี พ ร ะ ปัจเจกพุทธเจ้าไม่มี พ ร ะ อรหันต์ไม่มี
พ ร ะ อนาคา พ ร ะ สกิทาคา พ ร ะ โสดาบัน มีน้อยปุถุชนทั่วไปมีมากหนาแน่น … เรียกว่า อุปกิเลส 16
อุปกิเลส แปลว่า เป็นสิ่งธรรมชาติที่ทำให้ใจของเราเศร้าหมอง เป็นเครื่องมือที่ทำให้ใจของเราเศร้าหมอง
ได้ นั่นหมายถึงสิ่งที่ทำให้ใจของเราเศร้าหมองนั้นทำให้ใจหม่นไหม้ ทำให้ไม่แจ่มใสทำให้ใจเสื่อมทราม
กล่าวโดยรวมคือ เป็นสิ่งที่ทำให้จิตใจของเรานั้นสกปรก ไม่ขาวสะอาดบริสุทธิ์นั้นเอง
อุปกิเลส แสดงไว้ 16 ประการคือ
1. ความถือตัว
2. ความแข่งดี
3. ความ มั ว เ ม า
4. ความดูหมิ่น
5. ความตีเสมอ
6. ความประมาทเลินเล่อ
7. ความตระหนี่
8. ความ ริ ษ ย า
9. ความหัวดื้อถือรั้น
10. ความเจ้าเล่ห์
11. ความผูก เ จ็ บ ใจ
12. ความโกรธ
13. ความโอ้ อ ว ด
14. ความลบหลู่บุญคุณ
15. ความ พ ย า บาท
16. ความเพ่งเล็ง อ ย า ก ได้ไม่เลือกที่
ขอขอบคุณข้อมูลจาก : ได้คิดก็คิดได้
