หลวงปู่ขาว อนาลโย แห่งวัดถ้ำกลองเพล จังหวัดหนองบัวลำภูเป็น พ ระภิกษุคณะธรรมยุตินิกาย
ที่ได้รับความเคารพนับถือจากพุทธศาสนิกชนในฐานะ พร ะนักปฏิบัติวิปัสสนากร-รมฐาน สายของพ ระอาจารย์มั่น ภูริทัตโต
แม้ท่านจะละสังขารไปกว่า 30 ปีแล้ว หากแต่ คำสอนหลวงปู่ขาว ยังคงอยู่ในความทรงจำ
สร้างศรัทธาในห มู่ชาวพุทธรุ่นแล้วรุ่นเล่าและเป็นความจริงอยู่อย่ างไม่เสื่อมคลาย
1. ถ้าต้องการความเจริญก้าวหน้า อย่ าอิจฉ าคนอื่น
2. คนเกิดมาไม่เหมือนกัน เพราะมีความประพฤติที่ต่างกัน ผู้ที่เขาประพฤติ ดี รัก ษาศีล
มีการให้ทาน มีการสดับรับฟังพ ระธรรม เขาจึงมีปัญญๅดีมีการศึกษาเล่าเรียนดี
3. จงยินดีในวิเวก จงยินดีในความเพียร จงยินดีละกิเลส ชื่อว่าได้ปฏิบัติตามมัชฌิมาปฏิปทา
4. ถ้าเราเว้นทำบๅป ก็จะไม่มีความเดือ ดร้อน ใครจะว่าอย่ างไรก็ตาม เราไม่ว่าเขา
เขาติฉินนินทา เขาก็ว่าใส่ตัวเขาเอง ปากของเขาก็อยู่ที่เขา หูของเขาก็อยู่ที่เขา
5. บางคนทำบุญทำทานกันใหญ่โตมโหฬาร แต่เสี ยเพราะความโกร ธ ความมีโทสะความโ กร ธไหม้กุศลผลบุญจนหมดสิ้น
เมื่อหมดบุญหมดกุศลบ าปก็พลอยทวีคูณขึ้น ผลทานก็หนี ผลศีลก็ไม่มี ผลภาวนาก็หนีเข้าป่าไปหมด
6. อุปสรรคเป็นสัญลักษณ์ประการหนึ่ง ที่ช่วยผลักดันคนธรรมดาให้เป็นมหาบุรุษได้
7. สัตว์โลกย่อมเป็นไปตามก รรมดีก รรมชั่ วที่ตนทำไว้ คนดีถึงจะทำตัวเป็นใบ้ใครก็รู้ถึงจะหลบหลีกปลีกตัวอยู่ถ้ำภูเขาถึงแม้มนุษย์ไม่รู้ เทวดาก็บอกเอง
กลิ่นของศีลย่อมฟุ้งขจรขจๅยไปทั่วทิศ เป็นนิมิตหมๅยของคนดีการจำแนกสั ตว์ให้ดีให้ชั่ วต่าง ๆ กัน มันเป็นเพราะก รรม ถ้ามันยังทำกร รมอยู่
ก็ต้องได้รับผลกร รมทั้งกร รมดีกร รมชั่ ว มันต้องได้รับผลตอบแทน
ขอบคุณทีค่มา : lamunlamai
