บนโลกนี้ ไม่มีพรไหนดีและวิเศษ เท่าพรจากพ่อแม่ของเรา เพราะฉะนั้น ในตอนที่ท่านทั้งสองยังมีชีวิตอยู่
สิ่งที่เราควรทำก็คือ ดูแลท่านให้ดีที่สุด เท่าที่ลูกคนนึง จะสามารถทำให้ได้เพราะเราไม่มีวันรู้ได้หรอกว่า
พ่อกับแม่ของเรานั้น จะอยู่กับเราไปถึงตอนไหนอะไรมันก็ไม่แน่ไม่นอน รีบทำตอนที่ยังมีโอกาส ดี
กว่าต้องมาเ สียใจทีหลังนะ หากทำให้ท่านพอใจ และมีความสุข นั่นก็ถือว่าเราประสบความสำเร็จ
ในการทำหน้าที่ลูกที่ดีแล้วล่ะเมื่อพ่อแม่มีความสุขและภาคภูมิใจในตัวเรา ก็เปรียบเสมือนว่าเราได้รับพร
ที่ประเสริฐที่สุดแล้วเพราะว่าพ่อแม่ ก็เปรียบเสมือนกับพ ระในบ้านที่เราสามารถกราบไหว้ได้ทุ กวัน
เพราะฉะนั้นไม่มีคำอวยพรไหน จะศักดิ์สิทธิ์เท่าคำอวยพรจากพ่อแม่อีกแล้วลูกที่ดีและกตัญญู มักจะได้ดี
และประสบความสำเร็จกันทั้งนั้นเขาว่ากันว่า คนที่กตัญญูมักมีเทวดาคอยช่วยเหลือให้รอดพ้น
มีหลายคนเคยถามตัวเอง ทำไมการมีชีวิตที่ปกติสุข ถึงห่างไกลออกไปทุ กทีนั่นอาจเป็น
เพราะเรามองสิ่งที่ทำให้มีความสุข คือเรื่องไกลตัว ไม่เคยมองว่า เราสามารถสร้างสุขให้ตัวของเราเองได้การไม่คิดร้ าย
พย าบาทคนอื่น การไม่อิจ ฉาริษ ย าคนอื่น การไม่โกรธเกลียดคนอื่น การลดความอย ากลงเมื่อลดละวางสิ่งเหล่านี้ได้
ใจเราจะเป็นสุข เคยถามตัวเองไหม ใจที่เป็นสุขเป็นอย่ างไร ?
ใจที่เป็นสุขนั้นคือใจที่นิ่งสงบ มันจะเบา มันจะเย็น แม้ต้องเจอเรื่องชวนมัวหมองก็ไม่หวั่นไหว เมื่อใจมันนิ่ง มันจะไม่คิดร้ ายกับใคร
มันจะมองทุ กอย่ างเป็นบวกหมด แม้จะต้องพบเจอเรื่องที่แ ย่และหนักหนา แต่ก็จะมีมุมดี ๆ ให้เราคิดต่าง เมื่อไหร่ที่ใจจะนิ่งได้
อย่ าอยู่ใกล้คนชั่ ว คนคิดชั่ วจะดึงใจและกายเราลงสู่ที่ต่ำ อย่ าเอากิเลสตัณหาครอบชีวิต
เมื่อใดที่ใช้กิเลสนำทาง เอาความอย ากนำชีวิต ชีวิตจะบร รลั ย อย่ าได้เอาตัวไปอยู่ในสภาพแวดล้อมที่คนทำไม่ดี
เพราะเมื่อซึมซับทุ กวัน ทุ กวันเข้า เราจะกลายเป็นแบบนั้นไปด้วย เมื่อเราอยู่กับสิ่งที่ไม่ดีมาก ๆ เราจะมองว่าเรื่องนั้นเป็นเรื่องปกติ
จงเลือกคบมิตร จงเลือกเป็นลูกกตัญญู จงเลือกเป็นคนดีที่ทำดีการทำดีนั้นเราสามารถทำได้หลายทาง
ไม่ว่าจะเป็นการทำบุญ การให้ทาน ประพฤติปฏิบัติตนเป็นคนดี และการทำดีที่ยิ่งใหญ่ คือ การกตัญญูต่อพ่อแม่ เลี้ยงดูท่าน
ตอบแทนบุญคุณของท่านเมื่อเราปฏิบัติแต่ความดีแล้ว แม้ต้องเจอคราวเค ร าะห์หนัก เทวดาจะช่วย ครูบาจะช่วย
แต่ตัวเราต้องดีให้ได้ก่อน ท่านถึงจะคุ้มครอง
ขอบคุณที่มา : ธ ร ร ม ะ ส วั ส ดี
