ใกล้บั้นปลายชีวิต จงโ มโ หให้น้อยลงแล้วใช้ชีวิตให้มีความสุขเถิด
เป็นอีกหนึ่งบทความที่ให้ข้อคิดที่ดีมาก ๆช่วงชีวิตคนเราเมื่อเรามีชีวิตอยู่
ยังไงเราก็ต้องอ่อนล้าตลอดชีวิตเพราะชีวิตเราคือการก้าวเดินตลอด
ย ากลำบากทั้งชีวิตยุ่งมาแทบตลอดชีวิตเลย
เวลาหาเงิ นมาเท่าไหร่ก็ต้องมีใช้ไป สมบัติจำเป็นต้องมีเท่าไหร่ จึงเรียกว่า
มีผืนป่าและภูเขาแห่งเงิ นท องแลกกับสุ ขภาพหรือความดูแล
ร่า งกายตนเองไม่ได้สมบัติล้ำค่าบนโลกนั้นหาย ากนะแต่สุ ขภาพที่ดี
นั้นหาซื้อที่ไหนไม่ได้ใช้จ่ายอดออม ตอนแ ก่กลับไม่มีใครมาแลดูรู้จักใช้ชีวิต
อย่ างรอบคอบแล้วสุดท้ายความสุขคือปล่อยวางเมื่อหิวก็กิน ง่วงเราก็นอน
เมื่อคิดปล่อยวาง ทั้งชีวิตของคุณก็จะสุขใจเมื่อมีชีวิตอยู่ไม่กล้ๅใช้
สุดท้ายเงิ นที่หามาได้เมื่อคุณหมดลม ก็เป็นเพียง
กระดาษนั่นแหละตลอดชีวิตนี้หากคิดให้ดี ทุ กอย่ างเพียงสิ่ง
ชั่ วคราว ไม่สำคัญแล้วเมื่อไม่ได้สิ่งใด ก็ปล่อยมือและรู้จักอวยพรบางสิ่งที่ไม่ได้มา
ก็มองเพียง คุณยังไม่คู่ควรไม่จำเป็นเลยที่ต้องไปไขว่ขว้า ทั้งที่รู้ว่า
มันไม่ได้มารั้งแต่จะมีคน เก ลียดไม่จำเป็นต้องดิ้นรนรั้งจะทำให้คนรำคๅญ“สร รพสิ่ง”
เป็นสิ่งที่จำเป็นในการดำรงชีวิต “เงิ นท อง”
เป็นสิ่งจำเป็น ที่ใช้สำหรับการใช้จ่าย “บ้าน ”
เป็นที่อยู่อาศัยให้กับเรา“รถยนต์ ”เป็นการ คมนาคมขนส่งไม่ว่าสรรพสิ่งเหล่านี้
จะเป็นสิ่งดีที่สุดหรืออย่ างไรขอให้หวงแค่
“ใบหน้า” ของคนในครอบครัวมี “รอยยิ้ม”
หรือไม่ก็พอคิดให้ทะลุแล้วมองให้ไกล เรียบง่ายนิด
สับสนหน่อยเบิกบานอยู่อย่ างมีความสุขคน ๆ หนึ่งจะเดินได้ไกลแค่ไหน “กุญแจสำคัญ”
คือใครจะเดินอยู่เคียงข้างคุณหนทางข้างหน้าฉันจะเดินเคียงข้างคุณเอง
ขอบคุณที่มา : lifein-hug
