ก าลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว กลางผืนป่าอันแสนร่มรื่นอุดมสมบูรณ์ มีต้นโอ๊กใหญ่ยืนแ ผ่กิ่งใบอย่ างสง่างาม
จนสั ตว์ป่าที่ผ่ านไปมาได้อาศัยพักพิงอีกทั้งสั ตว์เหล่านั้นก็ชื่นชมในความ
แข็งแกร่งของมันด้วยเหตุนี้จึงทำให้ต้นโอ๊กรู้สึกภาคภูมิใจนานวันเข้า จากการภูมิใจก็แปรเปลี่ยนเป็นความลำพ อ ง
ตนคิดว่าตัวเองมีอำน าจถึงขั้นเป็นที่พึ่งพาแ ก่คนอื่นได้
“สวัสดีเจ้าต้นอ้อน้อย เจ้านี่ช่างตัวเล็กบอบบางเหลือเกินนะ สบายดีหรือไม่ล่ะ”
“สวัสดีคุณต้นโอ๊กสูงใหญ่ ฉันสบายดีและสุขใจมาก ถึงจะตัวเล็กบอบบางแต่ ก็ไม่เป็นอะไร”
ต้นอ้อกล่าวตอบต้นโอ๊กด้วยน้ำเสี ยงสดใสและถ่อมตน
“ฮ่า ๆ ๆ ๆ อย่ างนั้นหรือ ทั้งร ากอันแสนสั้นกับลำต้นที่เปราะบางจนปลิวไปมาแม้ลมพัดเบา ๆ เจ้าจะมีความสุขได้อย่ างไร”
ต้นโอ๊กกล่าวด้วยความสงสั ย พล างขำขันไปด้วย พร้อมหันมาพูดต่อ
“ลองยืดรากลงดิน แล้วยืดลำต้นให้สูงเท่าฟ้าแบบเราดูสิ ต่อให้มีอั นตรายมาถึงตัวแค่ไหนก็ทำอะไรเราไม่ได้หรอก ฮ่า ๆ ๆ ๆ”
ต้นอ้อได้แต่รับฟังเงียบ ๆ ไม่โต้ตอบอะไรสักนิดอยู่มาวันหนึ่ง พายุลูกใหญ่ได้เคลื่อนผ่ านป่าแห่งนี้
ทั้งลมและสายฝนพัดกระหน่ำอย่ างรุนแ ร ง แบบไม่เคยเกิ ดขึ้นมาก่อน
ทำเอาสิ่งมีชีวิตในป่าต่างหนี ห ล บ ภั ยด้วยความหว าดกลั วเหลือแค่ต้นโอ๊กใหญ่ที่เชื่ อมั่นว่าพ ายุจะทำอะไรตนไม่ได้
“ลมพัดแค่นี้ทำอะไรเราไม่ได้หรอก ต้นเราใหญ่โตแข็งแกร่งขนาดนี้ ไม่มีทางล้ มลงแน่นอน”
ด้านต้นอ้อผู้บอบบางไม่นึกหวั่นอะไรมากเพราะตัวมันเองก็ลู่ไปตามลมได้ตลอดเวลา ไม่คิดขั ดขื นอะไร
ลมแ ร งแค่ไหนก็ทำอันตร ายต้นอ้อไม่ได้ต้นโอ๊กใหญ่เห็นต้นอ้อเอนไปเอนมาแบบนั้นเลยหัวเราะใส่พร้อมพูดถ าก ถ าง
“โ ธ่ เจ้าต้นอ้อกระจิริดเอ๋ย ยอมแ พ้เสี ยเถิ ด ลมแ ร งขนาดนี้เจ้าคงไม่รอดหรอก มั วแต่เอนไปเอนมาเสี ยเวลาเปล่า”
พูดไม่ทันข าดคำ ต้นโอ๊กใหญ่ก็ล้ มลง
รากที่ฝังอยู่ใต้ดินลึกก็โผล่มาให้เห็นด้วย ส่วนต้นอ้อก็ยังป ลิ วไหวไปตามลมจนกระทั่ง
พายุพัดผ่ านไปอีก 2-3 วันต่อมา ชาวบ้านผ่ านมาเห็นต้นโอ๊กที่ล้ มลงจึงเอาเลื่อยมาตัดไม้เพื่อเก็บไว้ใช้สอย
และสร้างบ้านเรือนทิ้งไว้เพียงพื้นที่ว่างเปล่าอันเคยมีต้นโอ๊กตั้งอยู่ส่วนต้นอ้อผู้อ่อนโยน
และโอนอ่อนไปตามลม ก็ยังคง ยืนต้นอย่ างสำร าญไปอีกนานแสนนาน
นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า คนที่รู้จักอ่อนน้อมถ่อมตน และยอมโอนอ่อนผ่อนตาม
สถานการณ์ย่อมผ่ านพ้ นเรื่องต่าง ๆ ไปได้ด้วยดี
กลับกันคนที่แข็งกระด้างไม่ยอมปรับตัว มักจะต้องแ พ้ภั ยจนไปไม่รอดเอง
ขอบคุณที่มา : profession-j55
