เขาเป็นลูกกำพร้า ฐานะทางบ้าน ย า ก จน พ่อของเขา เ สี ย ชีวิต
ตั้งแต่เขาอายุได้ 3 ขวบแม่ยึดอาชีพรับจ้างซักผ้า เขาจึง
พ ย า ย า ม หางาน พิเศษทำตั้งแต่เรียนประถม
ตอนที่เขาอายุได้ 18 ปี ด้วยเกรดเฉลี่ย ของ เ ด็ ก เรียนดี ทำให้เขา
สอบเข้ามหา วิ ท ย า ลั ยได้ไม่ ย า ก แม่ของเขาแอบไปขาย เ ลื อ ด
เพื่อเตรียม เ งิ น ให้เขาเข้า
ม ห า วิ ท ย า ลั ย เขารู้แต่ทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ เกรงว่าจะทำให้แม่ยิ่ง เ สี ย ใจ
เขาเองก็ปิดแม่เรื่องที่เขาไปขาย เ ลื อ ด รับจ้างขนของจนนิ้วฉีก
เดินส่งห นั ง สือพิมพ์ จนเคยเป็นลมกลางถนน เขาทำไปก็เพราะ อ ย า ก
แบ่งเบาภาระอันหนักอึ้งของแม่ ช่วงปิดเทอมปี 2 เขากลับบ้านไปในช่วงฤดูหนาว
แม่ซักผ้าด้วยมือในวันที่อากาศหนาวเหน็บ “งาน อ ย่ า ง อื่นทำไปกว่าจะได้
เ งิ น ซักผ้านี่ เ งิ น ดีสุดแล้ว ตัวละ 5 บาท เสื้อผ้าพวกนี้ ไม่ได้สกปรกเลย
เพราะเป็นเสื้อของคนมีตังค์ ทั้งนั้น แม่กลัวว่า ถ้าเข้าเครื่องซัก เ นื้ อ ผ้าจะ เ สี ย หาย”
แม่ของเขาบอก เย็นวันนั้น หลังจากกินข้าวเย็นเสร็จ แม่ก็บอกเขา
ด้วยความดีใจว่า “ลูกแม่ อาทิตย์นี้ แม่ซักผ้าได้ตั้ง 1,000 บาทแน่ะ ”
พูดเสร็จ แม่ก็ล้วงมือหยิบ เ งิ น ในกระเป๋ากางเกงออกมา
แต่ปรากฏว่ามีแบงค์ 500 อยู่ในกระเป๋ากางเกง
ของแม่เพียงใบเดียว แม่มีสีหน้าตื่นตระหนกมาก “ เ งิ น แม่หาย เ งิ น แม่หาย
ไปตั้ง 500 บาท” พูดเสร็จ แม่ของเขาก็รีบลุกขึ้นไป หยิบไฟฉายเดินออกไป
หน้าบ้านที่แม่ซักผ้า
เมื่อตอนกลางวัน ข้างนอกมืดมิด เ สี ย ง ลมหนาวพัดมาเป็นระยะๆ แม่กวาดไฟฉาย
ไปทั่วบริเวณบ้าน แต่ก็ไม่เจอ “หรือมันจะหล่นหาย ตอนที่แม่เอาผ้าไปส่ง
คุณนายบ้านข้างๆ เมื่อตอนหัวค่ำ”
พูดไม่ทัน ข า ด คำ แม่ก็รีบเดินส่องไฟฉายไปที่บ้านคุณนาย ที่ห่างออกไป
ไม่ถึงร้อยเมตร แต่ก็ยังไม่พบอยู่ดี เ งิ น จำนวน 500 บาท ดูเหมือนจะไม่ได้มีราคา
ค่างวดอะไรสำหรับคนมี เ งิ น แต่ เ งิ น จำนวนนี้ เป็น เ งิ น ที่แม่ของเขาใช้ได้ทั้งเดือน
และเป็นค่าใช้ จ่ า ย ของเขาได้ทั้งเดือนเช่นกันเขาเดินตามหลังแม่ไป น้ำตาคลอเบ้า
“นี่มันเป็น เ งิ น ที่แม่ต้องซักผ้า 100 ผืนถึงจะได้มา” เขานึกไปก็ใช้มือปาดน้ำตาไป
แม่เดินกลับไปกลับมา อ ย่ า ง นั้น 2-3 รอบ เขา จึงบอกแม่ว่า “แม่ครับ ไม่ต้องหาแล้วครับ
พรุ่งนี้ผมจะช่วยแม่ หาอีกทีดีไหมครับ ฟ้ามืด อ ย่ า ง นี้ มองไม่เห็นหรอกครับ”
แม่ยังคงเดินหา เ งิ น จำ น ว น นั้ น จนถ่านไฟฉายหมด จึงเข้าบ้านมานอน คืนนั้น
เขาแอบเอา เ งิ น ที่แม่ให้เขาไว้ 500 บาท ซึ่งเป็นค่าใช้จ่ายประจำเดือนนี้ของเขา
แอบเอาไปไว้ที่ราวตากผ้าหลังบ้าน มันเป็น วิ ธี เดียวที่จะทำให้แม่หายกังวล
เขาคิดได้แค่นี้ “ลูกแม่ แม่หา เ งิ น เจอแล้ว” เ สี ย ง
แม่ตะโกนด้วยความดีใจปลุกให้เขาตื่นในตอนเช้า เขาแสร้งดีใจไปกับแม่ แล้วพูดว่า
“เห็นไหมครับ แม่เป็นคนดี ฟ้าย่อมคุ้มครอง เจ้าที่คงเก็บ เ งิ น ไว้ให้แม่แน่เลย”
“เอาล่ะ ได้ เ งิ น คืนมาแม่ก็ดีใจแล้ว เ งิ น 500 บาทนี้ แม่แถมให้ลูกก็แล้วกันนะ ถือว่าแม่
เ งิ น หายก็แล้วกัน หาอาหารอร่อยๆ กินบ้างนะลูก ลูกแม่ผอมไปเยอะเลย”
แม่ยัด เ งิ น 500 บาทที่ได้คืนมาใส่มือของเขา จากนั้นก็ดึงเขาเข้ามากอด น้ำตาของเขาไหล
ออกมาอีกครั้ง “แม่ครับแม่ให้ผมเมื่อวานนี้ 500 บาทแล้วนะครับ แม่ให้ผมอีก 500
มันเยอะเกินไป สำหรับผม แล้วแม่จะเอา เ งิ น ที่ไหนมาใช้” “เจ้าลูก โ ง่
แม่ซักผ้า ทุ ก วัน อีกไม่กี่วันก็ได้ เ งิ น 500 แล้วล่ะ
ไม่ต้องห่วงแม่นะ ตั้งใจเรียนล่ะ” เขากอดแม่อีกครั้งด้วยความรักและเคารพ
เมื่อเขาจบการศึกษา เขาได้ทำงานที่บริษัทมีชื่อ เ สี ย ง แห่งหนึ่ง หลังจากทำงานได้หนึ่งปี
ด้วยความช่วยเหลือของเจ้านาย ให้เขาผ่อนตึกแถวห้องเล็กๆ ห้องหนึ่ง
เขาจึงไปรับแม่มาอยู่ด้วย จากวันนั้น แม่ของเขาก็ไม่ต้องซักผ้าอีกต่อไป เ งิ น 500 บาทใบนั้น
เขานำมันใส่กรอบ ติ ด ไว้ข้างฝา เขาไม่กล้าใช้ เ งิ น จำนวนนี้ เพราะมันแทบจะเป็นชีวิตของแม่
เขาในคืนนั้น แล้วเขาจะดูแคลนชีวิตของแม่เขาได้ อ ย่ า ง ไร
เ งิ น จำนวนนี้คือความรัก คือกำลังใจ คือ ทุ ก สิ่งที่แม่มอบให้ แ ก่ เขา เย็นวันหนึ่ง
ไม่รู้พูดคุยอะไรกัน ทำให้เขาเอ่ยถึงเรื่อง เ งิ น จำนวน 500 บาทนั้น
เขาชี้มือไปที่กรอบที่ใส่ เ งิ น ไว้ แล้วเอ่ยว่า “แม่ดูสิครับ เ งิ น 500 บาท ที่แม่หาทั้งคืน
ตอนนี้มันก็ยังอยู่กับเราที่บ้านหลังใหม่นี้ โ ช ค ดีนะครับที่แม่หาเจอ”
“เจ้าลูก โ ง่ แม่จะไม่รู้ได้ยังไงว่าแบงค์นี้เป็นใบที่แม่ให้ลูก ตอนที่แม่นำ เ งิ น
ไปแลกให้เป็นแบงค์ 500 ที่ธนาคาร แม่จำหมายเลขของแบงค์ได้”
เขามองแม่ อ ย่ า ง ไม่เชื่อในสิ่งที่ได้ยิน “แม่รู้ว่าลูกต้องการให้แม่คลายใจ
แม่ถึงมาคิดได้ ลูกรักแม่ถึงขนาดนี้แม่ไม่ควรทำให้ลูกไม่สบายใจอีกต่อไป
แม่จึงทำเป็นตื่นเต้นดีใจที่หา เ งิ น เจอ.. ขอบใจนะลูกแม่”
เขากอดแม่อีกครั้ง ไม่เคยคาดคิดมาก่อนว่า สิ่งที่เขาทำเพื่อแม่ในวันนั้น
แม่ของเขาต่างหากที่ทำเพื่อเขา โดยที่เขาไม่รู้อะไรเลย สายใยแห่งความสัมพันธ์
แม้ครอบครัวจะ ย า ก ไร้ แต่มากมายด้วยความรัก ครอบครัวของนี้นี่แหละที่เป็นคนมั่งมี.. มั่งมี
ด้วยความรักความผูกพันธ์ แบงค์ 500 ใบนั้น คือตัวแทนแห่งความรักของแม่ลูก
ขอบคุณ เรื่องที่ อ ย า ก รู้
