คนเราอาจจะผูกพันกับสิ่งต่างๆ หลายอย่ างไม่ว่าจะเป็นสถานที่ สิ่งของ
หรือว่าผู้คนแต่สิ่งที่ทำให้เรามีความรู้สึกและสัมผัสได้ถึงความผูกพัน
ความรักนั่นก็คือ ผู้คน โดยเฉพาะกับใครบางคนที่เราเรียกว่าแม่เป็นสายใย
ผูกพันกันมาตั้งแต่เราเริ่มจุติขึ้นบนโลกใบนี้กันเลยทีเดียว บนโลกที่กว้างใหญ่
วัยที่มากขึ้นและวันเวลาที่ ผ่ า น ไป จะทำให้เรารู้ซึ้งว่า “บ้านไม่ใช่สถานที่
แต่เป็นผู้คน”เป็นสถานที่แห่งใดก็ได้ ที่มีครอบครัวอันเป็นที่รักของเราอยู่
และบทความนี้จะกล่าวถึงความรักของแม่ผู้ซึ่งทำให้เรารู้สึกว่า
“ที่ใดมีท่าน..ที่นั่นแหละคือบ้าน”
1. เมื่อลูกต้องจากบ้าน พ่อแม่ห่วงหา ความหวัง ทุ ก อย่ างอยู่ที่ลูก ขอพรก็คิดถึงห่วงหาเพื่อ
ให้ลูกปลอดภัย เมื่ออยู่ต่างบ้านหากข่าวห่างหาย ก็จะกังวลร้อยแปดนอนไม่หลับทั้งคืน
2. ความจริงใจของบุพการีลึกยิ่งกว่ามหาสมุทร เพื่อลูกยอม เ สี ย เ งิ น ได้ นอนดึกตื่นเช้า
เพื่อหา เ งิ น แต่ตนเองไม่กล้าใช้ เ งิ น เพื่อไม่ให้ลูกต่างจากคนอื่น เปลี่ยนขี้เถ้าเป็น ท อ ง คำ
3. แต่งงานมีครอบครัวการงาน แต่พ่อแม่ก็ยังไม่หายเป็นห่วง ต่อให้ ทุ ก ข์ ร้อยหมื่นก็จะทน
พ ร ะ คุณของพ่อแม่มีนับไม่ถ้วน หากลูกเกิดมาไม่มีใครดูแล จะมีวันนี้ได้หรือ
4. ไม่ว่าลูกชๅยหญิงก็เลี้ยงดูเท่ากัน ย่ าง 18-19 ก็ดูฤกษ์ดีแต่งงาน จุดธูปขอด ว ง วิ ญ ญ า ณ
คุ้มครอง เ สี ย เหงื่อมากมายท่วมตัว เ สี ย เ งิ น ท อ ง ที่นับไม่ถ้วน เพื่อชดใช้ ห นี้ ให้ลูก
5. ทั้งใจพ่อแม่อยู่ที่ลูก กังวลใจถึงขั้น ล้ ม ป่ ว ย ผมทั้งหัว ห ง อ กไปหมดใบหน้าก็เหี่ยวย่น
เปลี่ยนรูป ทุ ก ครั้งที่กลับมาก็เจอใบหน้ายิ้มแย้มของพ่อแม่ เมื่อมี ทุ ก ข์ พ่อแม่ก็ทำอาหารให้กิน
6. หากลูก ป่ ว ย ก็พาไปหาหมอ เต็มใจดูแลลูกแบกรับไข้แทน ไหว้ พ ร ะ ขอพรให้ไร้โ ร คภัย
จุดธูปภาวนาเพื่อให้อาการลูกดีขึ้น เช่นนั้นพ่อแม่ถึงจะยิ้มได้
7. ทน ทุ ก ข์ อุ้ม ท้ อ ง ตลอด 9 เดือน กับความใจกว้างใน ทุ ก รุ่งอรุณ ร่ า ง ก า ย ไร้ร่องรอยบอบช้ำ
กินอยู่ก็ถามพ่อแม่ ทุ ก คืนยๅกจะหลับตา แม่นอนที่เปียกให้ลูกหลับที่แห้ง
8. อายุ 4-5 ขวบส่งเล่าเรียน เพื่อให้ลูกได้เป็นนักปราชญ์ ตั้งแต่หัวจรดเท้าเตรียมให้พร้อมเสื้อ ผ้ า ทุ ก
ฤดูก็มิขาด พ่อตีสั่งสอนลูกแม่ปวดใจแทน ปาดน้ำตาไม่หวาดไม่ไหว
9. ตอนหัดเดินกลัวหก ล้ ม บ า ด เ จ็ บ คอยปกป้องกันไฟ ร ะ วั ง น้ำให้ เป็นห่วงคอย ร ะ วั ง ทุ ก เ สี้ ย ว
วินาที ทุ ก ก้าวต้องจูงมือเดิน ตอนนี้ 3 ขวบเริ่มเดินพูดได้ เรียนรู้การพูด พ่อแม่สุขใจ
10. เมื่อยๅมพ่อแม่ แ ก่ เ ฒ่ าโ ร คถามหา อยๅกหาหมอรับยๅใครจะช่วยจ่ายพ่อแม่จะอยู่ได้อีกกี่ปี
วันพร้อมหน้าพร้อมตาจะมีอีกกี่วัน เมื่อพ่อแม่อายุร้อยปีก็ต้องหลับตา ไร้เงาลูกๆ
เคียงข้างอีกต่อไปต้นไม้รักความเงียบ แต่ลมหาได้หยุดไม่ ถึงคราวลูกเลี้ยงดู แต่พ่อแม่ก็รอไม่ไหว
แล้วในโลกใบนี้สิ่งที่ไม่อาจรอได้ที่สุดก็คือ
“ความกตัญญูพ่อแม่” อย่ า เ สี ย ใจกับสิ่งที่คุณเพิ่งสูญ เ สี ย
ไปอย่ าไปหวงแหนเอาตอนที่ไม่มีแล้ว
ขอบคุณ ส บ า ย ต า
