แม่เคยบอกตามประสาชาวบ้านว่า.. อย่ าบ่นว่า ” จ น “
เดี๋ยวจะเป็นจริงๆ ให้พูดว่า…
“ชีวิต กำลังอยู่ในช่วงทดสอบความอดทน”
อย่ าพร่ำบ่นในสิ่งที่ไม่ดีในชีวิตคิดไปทางไหน
เดี๋ยวมันจะพาจิตเราไปทางนั้น เดี๋ยวจะได้เป็นแบบนั้น ถาวร !!
ให้พูดถึง “ความหวัง” ที่จะพาเราไปจากสิ่งนั้น
พาใจเราไปจดจ่อกับสิ่งตรงข้ามเราจะค่อยๆมองเห็นทางออก มากกว่า
เห็นแต่ปั ญ หา ให้กำลังเราทั้งหมด…
ไปทำงานกับส่วนนั้น หาเวลาว่างๆ…
คิดสิ่งที่จะบำรุงจิตใจสักนิดก็ยังดี อย่ าให้สิ่งที่ทำให้เศร้า
มันครอบครองชีวิตนาน
เรื่องเ ศ ร้ าเราก็มีกันทุ กคน
เรื่องแ ย่ ก็เจอมาเหมือนๆกันหมด
เรื่องไม่สมหวังไม่มีใครหนีพ้น
เรื่องไม่ได้ดั่งใจ เจอกันรายวัน
ถ้าเรามีงานทำ มีคนรอบข้าง มีหน้าที่รับ ผิ ด ชอบ มันก็ต้องมีปั ญ หา
ให้เจอ ให้แก้ ก็ต้องเหนื่อย เหนื่อยมาก
เหนื่อยน้อย เหนื่อยกันทั้งนั้น บางอย่ างเราจะได้มันมา
“เมื่อถึงเวลาที่เหมาะสม” ถ้ายังไม่ได้… ก็ขอให้รู้ว่า
“เวลายังไม่เหมาะสม” ไม่ต้องเดินไปถามใคร และ ปฏิบัติต่อไป
เหล็ก.. จะแกร่งได้.. “ต้องผ่ า นไฟ”
ใจ..จะแกร่งได้.. “ต้อง ผ่ า นอุปสรรค”
” ค ว า ม เ จ็ บ ป ว ด “ จำเป็นสำหรับ… “การเติบโต”
” ค ว า ม ล้ ม เ ห ล ว “ จำเป็นสำหรับ… “การเรียนรู้”
” ค ว า ม สู ญ เ สี ย “ จำเป็นสำหรับ… “การได้มา”
อย่ าบ่นว่าชีวิตนี้… “มีแต่ปั ญ หา” เพราะโลกจะส่ง “แบบทดสอบ”
แบบเดิมมาซ้ำๆ จนกว่า.. “เราจะ ผ่ า นมันไปได้” แล้วโลกก็จะส่ง
“ปัญหาใหม่ๆ” มาให้เราอีกตราบใดที่เรายัง…
“มีลมหายใจ” อยู่ … ความอดทน รสชาติของมันในวันนี้…
อาจจะขม แต่เมื่อผ่ า นการบ่ม ให้เหมาะสมกับเวลา
คุณค่าของมันนั้น คือ “ความสำเร็จอันหอมหวาน”
ที่มา bitcoretech
