บางคนร วยแล้วทะนงตัว ชีวิตมันมีขึ้น-มีลง อย่ าได้ไปดูถู กใครเป็นบทความที่ให้แง่คิดการใช้ชีวิต
อยู่บนความพอเพียง รู้จักประมาณตนทำให้เราไม่ต้องกู้ห นี้ยืมสินคนจนแค่
ขยันหาก็ร วยได้ บางคนรว ยแล้วลืมตัวไม่รู้ว่าพื้นฐานตัวเองเคยเป็นแบบไหน อย่ าลืมนะว่าร วยได้
ก็ต้องจนได้เหมือนกันไม่มีใครโ ชคดีตลอดไปวันนี้ขอแ ชร์โพสต์เตื อนสติ
ร วยแล้วอย่ าทะนงและลืมตัว ชีวิตมีขึ้นมีลงอย่ าดูถู กใคร บทเรียนชีวิตจากเรื่องจริงที่เตื อนใจเราว่า
ร วยแล้วอย่ าทะนงและลืมตัวลำบากตอนแ ก่น่าอนาถใจที่สุด
มีอดีตเจ้าของที่ดินมากกว่า 500 ไร่ท่านหนึ่งเล่าให้ฟังว่าเมื่อก่อนผมมีที่ดิน 500 ไร่รวม ๆ กันทุ ก
เขตของกรุงเทพ และเมืองใหญ่ ๆ ทั่วประเทศ ตอนนั้นเมื่อ 30 ปีที่แล้ว
ผมพกเงิ นในกระเป๋ากินเห ล้าครั้งละแสน ทำมาค้าขายไม้ได้เงิ นดีจริง ๆ ลูก ๆผมส่งเรียนเมืองนอก
หมดไม่ต้องทำงานเรียนอย่ างเดียว เมียผมชอบเล่นหุ้น ๆ ก็ขึ้นเอา ๆ เรามี
เงิ นสดหลายร้อยล้านมีญาติผมคนหนึ่งเดือ ดร้อนมายืมเงิ น ผม ผมด่ าเขาซะไม่มีชิ้นดีแต่ก็ให้เ งิน
นะแสนนึงแล้วบอกเขาว่า ไม่ต้องมาหากูอีกนะ กูให้ทานเขารับเงิ นพร้อมน้ำตา
ตอนนั้นผมไม่รู้หรอกว่าเขาจะรู้สึกยังไงปีต้มยำกุ้งผมไม่สะดุ้ง แต่ปีน้ำท่วมน้ำพัดทุ กอย่ างไปจากชีวิต
ผมจริง ๆ เมื่อผมคิดการใหญ่ตั้งโรงงานอะไหล่ที่อยุธย า ไม่ได้ทำไม้
แล้ว รถผม 19 คัน บ้านอีก 5 หลัง ที่ดินทั้งหมดและเ งินสดที่เคยมีแฟนผมเล่นหุ้นเจ๊งไปสี่ร้อยกว่าล้าน
ลูก ๆ ทำธุรกิจก็หมดตัวข าดทุนย่อยยับภายใน 2 ปีสิ่งที่ผมมีมันหายไปเหลือไว้เพียง
ห นี้สินสองร้อยกว่าล้านปัจจุบันผมคือคนหมดตัว เช่าห้องแถวอยู่พอได้ขายก๋วยเตี๋ยวประทังชีวิตรอความ
จากไป ไปวัน ๆ เมียผมก็ไม่มีกระจิต กระใจทำอะไร ลูก ๆ ผมไม่เคยเห็นหน้า
ตอนนี้ผมอายุ 76 ผมต้องยกหม้อก๋วยเตี๋ยว ล้างจาน ทุ กวันนี้ผมปลงได้แล้วนะ ผมมาลำบากตอนแ ก่ เงิ น
ค่าเช่าห้องนี้ผมไปยืมกับคนที่ผมเคยด่ าเขาแล้วให้เขาไปแสนนึง
ลูกเขายื่นเงิ นให้ผมแสนห้าแล้วบอกผมว่า..พ่อผมบากหน้าไปยืมเ งินคุณลุง เพราะตอนนั้นผมเข้า
โรงพย าบาล ผ่ า ตัดส มอง พ่อนั่งร้องไห้ คุณลุงด่ าแล้วโยนเงิ นให้เหมือนหมา ลุงบอกว่า
จะตีพ่อ พ่อก็ยอม เพราะชีวิตลูกมีค่ามากกว่าสิ่งใดต่อให้ ร่า งกายและจิตใจพ่อก็ยอม ถ้ามีเ งินจะให้คืนคุณ
ลุง แสนนี้ผมคืน ห้าหมื่นคือด อ กเบี้ย เราไม่มีห นี้บุญคุณกัน แต่ถ้าคุณลุงลำบาก
คุณลุงมายืมกับผม ๆ จะให้กู้ ผมจะไม่ด่ าคุณลุงเหมือนที่คุณลุงด่ าพ่อผมจริง ๆ ถ้าไม่มีเงิ นคุณลุงผมคง จาก
ไปแล้ว แต่ถ้าพ่อผมไม่อดทนเพื่อแลกชีวิตผม ผมก็จากไป ผมทำตามที่พ่อบอกแล้ว
ลูกพ่อดูแลพ่อ ส่วนลูกคุณลุงผมไม่รู้ ก ร ร ม ของใครของมันผมเดินร้องไห้มาถึงบ้านเอาเงิ นจ่ายค่าเช่าห้อง
แถว ลงทุนมีเงิ นเก็บไว้ 30,000 บาท และผมเข้าใจความรู้สึกของคำว่า ก ร ร ม
นั้นตามสนอง หลานไม่ได้ ด่ า ผม แต่หลานพูดความจริง เพียงแต่ผมรับความจริงไม่ได้แต่ตอนนี้ผมมีความสุข
ดีนะ พ ระ แม่ชี ขอท าน มากินก๋วยเตี๋ยวที่ร้านผม ผมไม่คิดเงิ น ตอนผมมีเยอะ ๆ
ผมเบื่อคนบอกบุญ ผมหลอกเขาว่านับถือคริสต์ ผมไม่เคยทำบุญ ผมเที่ยว ผมกิน ผมมีผู้หญิงตอนนี้ผมหมดตัว
มีห นี้สิน สิ้นเพื่อน ไร้ลูก ผมถึงได้ฟังธรรมะ เข้าวัดเป็น รู้จักทาน อีกหน่อยก็คงจากไปผม
ห่วงแค่เมียผม ผมภาวนาให้เมียผม จากไป ก่อนผม เพราะถ้าผมไปก่อนเมียผม ผมจะจากไปตาไม่หลับ
ไม่ต้องถามว่าร้านอยู่แถวไหนเพราะจะไม่บอก
เก็บเรื่องราวมาให้อ่ านคนอ่ านจบได้กำไร คนขี้เกียจอ่ านก็คงพลาดโอกาส กำลังใจจากคุณตาที่ให้มา
ไม่มีคำว่าอด จากไป สำหรับคนขยัน ไม่มีการปลงต กถ้าไม่เคย
สูงสุดแล้วมาต่ำสุด เรื่องนี้สอนใจได้ดีเหลือเกิน ถือว่าเป็นการสอนใจสำหรับใครหลาย ๆ คนที่ทะนงตนและ
ลืมตัว ใช้เพื่อเตื อนใจตัวเองนะครับ
ขอบคุณที่มา : s h a r e – s i
