ขอฝากถึงผู้หญิงที่รักครอบครัว อย่ าลืมรักตัวเองบ้างนะในชีวิตของผู้หญิง
เป็นเจ้าหญิง 20 ปี เป็นราชินี 1 วันเป็นนางสนม 10 เดือน เป็นแม่นม
ทั้งชีวิต นี่คือทั้งชีวิตของลูกผู้หญิง เธออุ้มลูกไปด้วยทำกับข้าวไปด้วยซักผ้าไปด้วย
เธอใช้มือที่เต็มไปด้วยฟองของผงซักผ้าปาดเหงื่อที่ไหล
บนใบหน้า และบอกกับตัวเองว่า รอสักวันเมื่อลูกของแม่โต แม่ก็คงจะได้พักกับเขาบ้างสักที
เมื่อลูกของเธอโตพอที่จะเข้าอนุบาล หลังจากส่งลูกน้อย
เธอยังคงไปจ่ายตลาด ซื้อผักทำกับข้าว เธอกลับมาทำงานที่ค้างไว้ตั้งแต่เช้าจรดบ่าย
ตอนอุ้มลูกน้อยกลับบ้าน เธอบอกกับลูกน้อยว่า
หากลูกแม่นั่งรถไปโรงเรียนเองได้แม่คงจะเหนื่อยน้อยลง แม่คงจะได้พักบ้างสินะ
เธอไม่รู้ ริ้วรอยเริ่มปรากฏบนใบหน้าของเธออย่ างไม่รู้ตัว
เมื่อลูกของเธอเริ่มเรียน ในระดับประถม เธอยิ่งยุ่งมากกว่าเดิม
นอกจากงานที่ต้องทำ เธอต้องคอยสอดส่องว่าลูกคบเพื่อนยังไง
เพื่อนคนนั้นของลูกจะเป็นคนดีหรือคนร้ าย วงเวียนชีวิตของเธอวกไปวนมา
อยู่กับที่ทำงาน ที่บ้านที่โรงเรียน ที่ตลาด ลูกและสามีของเธอ คือ ทางช้างเผือก ส่วนเธอคือโลกทั้งใบ
ผู้หญิง แ ก่เพราะสาเหตุนี้ เธอรอให้ลูกโต รอให้ลูกจบมหาลัยรอให้ลูกมีงานทำ รอให้ลูกมีครอบครัว
รอให้ลูกมีหลาน เธอบอกกับตัวเอง รอสักวันฉันคงได้สบาย
เวลาเป็นผู้พรากความอ่อนเย าว์ของเธอไปเหลือทิ้งไว้แต่รอยย่น ไฝ ฝ้า กระ ผมที่ขาวโพลน
เมื่อลูกเติบใหญ่ ออกเรือนจากไป เหลือไว้แต่แม่ผู้ชรา
มาบัดนี้เธอได้แต่ถ อ นหายใจ ถึงเวลาแล้วสินะ ที่ฉันจะได้พักผ่อนบ้างเ สี ยที แต่น่าเ สี ย ดาย ฟั น
เริ่มโยก หูเริ่มตึง ตาเริ่มฝ้าฟางคบเขี้ยวของแ ข็ ง ที่ต้องอดกลืนน้ำลายแทนในอดีตไม่ได้
ไม่อาจฟังเพลงเพราะในอดีต ที่แทบหาเวลาฟังไม่ได้มองอะไรที่สวยงามเป็นภาพเบลอเหมือนกันไปหมด
ไม่เหลือสิ่งที่ศิวิไลซ์ ลูกที่ออกเรือนไป กลับมาเยี่ยมเธออีกครั้ง พร้อมกับ เ ด็ กตัวน้อย
เธอเริ่มยุ่งและมีชีวิตชีวาขึ้นอีกครั้ง เ ด็ กน้อยไม่ได้เรียกเธอว่าแม่แต่เรียกเธอว่า ย่ าและย าย เธอรักสามี รักลูก
รักหลาน รักครอบครัวของเธอ แต่เธอแทบจะไม่สนใจและรักคนๆ หนึ่งเลย ใครคนนั้น คือใคร
ก็คือตัวของเธอเอง หญิงสาวเอ๋ย เธอจะรักตัวเธอเองได้เมื่อไหร่ เธอก็ไม่เคยรักตัวเองเลยใช่หรือไม่คุณสามีและลูกๆ
ทั้งหลาย ควรรักเธอให้มากเข้าไว้ อย่ าปล่อยให้เธอแ ก่ ลง โดยที่คุณไม่เคยดูแลหรือใส่ใจเธอเลย
ขอบคุณที่มา : stand-smiling
