ให้ อ ภั ย แต่ไม่เข้าไป ยุ่ ง ด้ ว ย แล้ว จำ ไ ว้

ทุ กข์ต กอยู่ที่คนเ ก ลี ย ด กรร มต กอยู่ที่คนเคียดแค้น ให้อภั ยแต่ไม่สุงสิงด้วย

ทุ กข์ต กอยู่ที่คนเ ก ลี ย ด กร ร มต กอยู่ที่คนเคียดแค้น ..คนที่ไม่ทุ กข์

ไม่มีกรร ม คือ คนที่ไม่เ ก ลี ย ด ไม่เคียดแค้นใคร ใครให้อภั ยก่อน ก็มีความสุขในชีวิต ก่อน

ให้อภั ยแต่ไม่ให้โอกาส ให้อ ภัยแต่ไม่กลับไปคบ

คุณต้องเข้าใจก่อนว่า.. ให้อภั ย กับ ให้โอกาส มันคนละส่วนกัน การให้อภั ย คือ การยกโ ทษ

จิตใจในสิ่งผิดที่เขาทำต่อเรา ทำให้ความรู้สึกของความโกรธแค้นของเราบรรเทา

เรารู้สึกว่าเราให้อภั ยเขาได้ เราจึงให้อภั ย ..ให้อภั ยโดยไม่ขึ้นกับว่า

คนที่ทำผิดนั้นจะเป็นอย่ างไร จะเ สียใจ จะชดใช้ จะรับโท ษหรือเปล่า

เราไม่ต้องไปสน แต่เราก็ให้อภั ยเขาได้ เพื่อปลดปล่อยความโกรธ ออกจากใจเรา

บางครั้งเราไม่ให้อภั ยบางคน เพราะ คิดว่าเราทำไม่ได้

หรือไม่เราก็รู้สึกว่า เราไม่อย ากให้อภั ย เราจะเก็บความโกรธแค้นนี้ไว้ เพราะเขาไม่สมควรได้รับ

การให้อภั ย แต่ในขณะเดียวกันนั้น เรากลับไม่รู้ตัวว่าจิตใจที่โกรธแค้น

นั้นมาพร้อมกับความทุ กข์และมันทำร้ ายเราเสมอ คนที่ทำผิดกับเรา ไม่ได้มารู้สึกด้วยกับเราเลย

การให้อภั ย ก็ไม่ได้หมายความว่า เราจะต้องกลับไปดีกับเขา

แต่เป็นการทำให้เราพ้นจากจิตใจที่เคียดแค้นและเ จ็ บ ป ว ดต่างหาก เคยได้ยินไหม..

ให้อภั ย แต่ ไม่สุงสิงด้วย ยกโ ทษให้ แต่ ไม่กลับไปคบ ให้อภั ยเขา เราสุข โกรธเขา

เ ก ลี ย ด เขา เราก็ทุ กข์เอง ให้อภั ยมันช่วยปลดปล่อยเราจาก.. ความทุ กข์ และ ความแค้น

คนที่ทำได้คือคนที่ชนะไม่ใช่พ่ายแพ้ จริง ๆ แล้วการให้อภั ยกับการให้โอกาส

เป็นคนละส่วนกัน เราให้อภั ย แต่ไม่ให้โอกาสได้ เพราะการให้อภั ยคือการยกโ ทษทางจิตใจ

ที่ปลดปล่อยตัวเราจากการถูกทำร้ ายทางใจ แต่การให้โอกาสต้องมาพร้อมกับ

การพิสูจน์ตัวเองของคนทำผิด ถ้าคนทำผิดไม่ได้กลับใจ ไม่ได้เสี ยใจ เราไม่จำเป็นต้องให้โอกาสเสมอไป

และบางครั้งเขายังต้องรับโ ทษจากความผิดนั้น แต่ส่วน ของเรานั้น แค่ยกโท ษให้เขา

แล้วเดินหนีออกมาเอาความสุขของเรากลับคืนมาใหม่เป็นของเรา

การให้อภั ย ทำให้เราได้ชีวิต และ ความสุขของเรากลับมา

ขอบคุณที่มา : verrysmilejun